जीणेचे कपयाळे

हय एक नातें तुटला,
म्हज्या जीणेतलो एक धागो सुटून
खंय दुसरे कडेन घुस्पला.
तरीय खूब उमेदीन शिवलां हावें
म्हज्या जीणेचे कपयाळे...
परत एकदा तरेकवार
रंग भरल्यांत तातून. 
आता उरलां मारपाचे निमणे पोत,
आनी मागीर मांडपाचे ते
नवी सुखां, नवे हावेस आपणावंक...
मदी केन्नाय सुटलेच धागे,
जाल्यार
परत शिवून परत मांडपाचे.
आनी पडलीच गरज जाल्यार,
नव्यान शिवपाचे जीणेचे कपयाळे
नव्यान सजोवपाक, नव्या खोशयेन...