'म्हाका तू आवडटा. मनाकाळजांतसावन. मात आमच्या नात्याक नाव दिवप शक्य जावचे ना हे जाणा हांव. तुजे कडेन फकत म्हज्यो भावना उक्तावपाच्यो आशिल्ल्यो. इतलेंच...' मेघनान एस.एम.एस धाडली. 'हांव तुज्या भावनांचो आदर करता...' समीरान परत जाप धाडली.
दुसरे दिसा ती दोगांय मेळ्ळीं तेन्ना तांच्या मदीं कसलीच अस्वस्थकाय वा फरक नाशील्लो. कांय तेपान दोगांयचे लग्न जाले. वेगवेगळ्या मनश्यांकडेन. आयजय मेघना आनी समीर बरी इश्ट आसात. एकामेकांच्या सुख दुखान वांटेकार जातात. दिसता तेन्ना ऐकामेकांकडेन आपल्यो भावना शॅर करतात. आनी हे करतना मेघनाच्या मनांत आशिल्लो समीराखातीरचो मोग कमी जायना तसोच तो तांच्या मदींय येना. आयजय समीर दिसलो काय मेघनाच्या आंगार हयन्हयसो कांटो येवपाचो रावना. पूण तो तितल्या पुरतोच. ते व्हावन वचना. कारण ते स्वताच्या भावनां बद्दल, नात्यां बद्दल खूब स्पश्ट आसा.
कित्याक मेघनान समीरा कडेन लग्न जावपाचो निर्णय घेतलो ना काय? समीरय ताचेर मोग करतालो जाल्यार हो निर्णय घेतले आशिल्ले ते. ना. तेच न्हय, ती दोगांय घेवची नाशिल्ली. कारण काय तात्वीक मुद्यांचेर ती दोगांय खूब वेगळीं आशिल्ली. आनी तो फरक इतलो आशिल्लो की लग्ना उपरांत मोगाचो ओघ कमी जालो काय ह्यो गजाली तांका एकामेकां सांगाता रावतना त्रास करतल्यो आशिल्ल्यो.
मेघना स्वतंत्र विचारांचे चली. आपले विचार ताणे केन्ना दुसर्यांचेर लादले ना. मात आपल्या विचारांकडेन केन्नाय तडजोड केली ना. ताका खंयचोय मनीस आवडलो जाल्यार ताणे ताचेर उपाट मोग केलो. तो मागीर चलो जाव वा चली. आनी ह्यो भावना ताणे लिपोवनय दवरल्यो ना. समीराचे आनी ताचे नाते अशेंच खूब लागीचें. समिरान ताच्या वायट वेळार ताका सांबाळ्ळें. मेघनाखातीर विश्वासाचे नवे नाव समीर आशिल्ले. आनी ह्याच कारणाक लागून मेघना समीराच्या खूब लागी आयलें. मात हे नाते लग्नाच्या वा कसल्याच प्रकारच्या नावांन घुस्पूवप ना हे तांका दोगांकय सेर्त खबर आशिल्ले. आनी म्हणून समीराकडेन आपल्यो भावना उक्तायतना तो चुकीच्या अर्थान घेवचो ना हेय ताका खबर आशिल्ले.
मेघना आनी समीरासारकी परिपक्वता आयज खूब कमी दिसता. मोगान बुडून, व्हांवन वचून स्वताचे अस्तित्व नश्ट केल्ल्यो कितल्याश्योच व्यक्ती पावला कणकणी दिसतात. जिणेंत मोग हो जायच. मात हो मोग फास्केंत बंद करूंनच अणभवपाक जाय असो आमचो अट्टाहास जाला. आनी हो अट्टाहास फकत वैयक्तीक निखालस ना. आमी समाज म्हणून सगळींच नातीं बंदीस्त करून दवरल्यात. त्या नात्यांक नाव दिवपाकच जाय असो आमचो हट्ट. आनी नांव दिले ना जाल्यार मागीर ते नाते आमचे खातीर अनैतिक थारता. दोन मनश्यां मदल्या निखळ, निरागस इश्टागतीक सुद्दा आमी तिरकस नदरेंन पळयतात आनी घडये तेच खातीर नात्यांच्यो फास्क्यो बांदून आमी तातूंत घुस्मटपाक लागल्यात.
कित्याक समाजाक त्रास जाता नाव नाशिल्ल्या नात्यांचो? कित्याक मागीर समाज धडपडटा ह्या नात्याचो अर्थ जाणून घेवपाक? घडये समाजच घुस्पता. किते म्हणचे ह्या दोग जाणां मदीं चल्ला ताका अशे ताका दिसता. आनी हे दिसप स्वाभावीक. आयज मेरेन समाजाच्या नेमा मुखार दिमी मारून दर एकटो नाका आसतना सुद्दा नात्यांक नाव दित आयला. ताका जाय तो वेळ समाज ताका दिच ना आनी म्हणून किते तरी नाव दिवन हे नाते समाजा मुखार मिरोवपाचो निर्णय खूब जाणांनी घेतला. आनी जेन्ना नात्याक नांव दिवपाक ताकीत केली अशे तांकां दिसला तेन्ना ह्याच समाजाक तांणी खेपला. मात अशें करनासतना काय अल्पसंख्यांक पिशे अट्टाहासान नाव दिनात, आपल्याक जाय तशे वागतले म्हणटात तेन्ना समाजाचो अहंकार दुखवता. आनी ह्या दुखण्यातल्यान ते नाते अनैतिक वा ह्या नात्याक जबाबदारीच ना अशें समाज थारावन मेकळो जाता.
अनीश आनी मिराचे नाते अशेंच. नांव नाशील्ले. तांची दोगांयचीय लग्नां जाल्ली. दोगांय आपल्या जोडीदारा बरोबर सुखी. मात कांय खीण अशे येताले जेन्ना अनीश आपल्या बायलेकडेन काय विशयांचेर मेकळेपणान उलोवंक अनमनतालो. तिची समजपाची पातळीच ना इतली अशे म्हणून तो मिरा कडेन आशेन पळयतालो. आनी ल्हान जावन लेगीत मिरा ताका समजताले. मिराकडेन दर फावट अनीशाच्या प्रस्नांक वा समस्यांक जापो आसताल्यो अशे न्हय. मात अनीश सांगता ते मिरा चुकीच्या अर्थान घेवचे ना हो समज काळजांत बांदून अनीश ताच्या कडेन आपले काळीज उक्ते करतालो. मिरा आनी अनीश हांचे नाते समजाच्या नदरेंन मात चुकीचे. फकत ती दादलो आनी बायल म्हणून. पूण मिरा आनी अनीशाक भोव पडून गेल्ले ह्या समाजाचे. तांच्या कडेन आपलो असो एक समाज आशिल्लो. तो समाज जो तांचे नाते समजतालो. तांच्या भावनांचो, नात्याचो आदर करतालो. आनी हातूंत मिरा आनी अनीशाचे जोडीदार लेगीत आसपावताले.
समाजाचेय अशे दोन गट करूं येतात काय? समजून घेवपी आनी समजून घेनासपी जशी दोन मनश्या आसतात तशेच दोन समाजय आसू येतात काय? अल्पसंख्यांक जाव तो मागीर, पूण वेगळ्या नदरेन विचार करपी एक समाज नक्कीच आसा ह्या जगांत. नात्यांक इश्टागतीचे बेगडी नांव दिवन मेकळे जावप ह्या समाजाक पटना. कित्याक दिवंक जाय नांव अशें म्हणत हो समाज फास्के भायर विचार करता. ह्या समाजान नात्यांची परिमाणां नव्यान थारावपाचो निश्चय केला. आनी होच समाज घडये वेळ वता तसो एक नव्या विचारांचो परिपक्व समाज तयार करतलो. फास्के भायलो!
No comments:
Post a Comment